Zeynep Elmacı

Merhaba, ben Zeynep. Boğaziçi Üniversitesinde psikoloji öğrencisiyim, ileride de klinik veya sosyal psikoloji alanlarından birinde devam etmek istiyorum. 11. sınıf olan kardeşime YKS hazırlık süreci ve genel olarak okul sınavlarında yardım ettiğimden dolayı bunu başka insanlar için de yapabilirim diye düşündüm. Genel olarak birebir iletişim ve tavsiye konusunda başarılı olduğumu ve sınava hazırlanan öğrencilere yardımcı olabileceğimi düşünüyorum.

Sosyal olarak oldukça aktif bir lisede okuduğum için lise döneminde birçok etkinliğe ve kulüplere katıldım. Örneğin COVID döneminde online da olsa yabancı öğrencilerle bir araya gelip çeşitli etkinlikler yaptığımız bir programa katıldım ve daha sonra bizim okulun anlaşmalı olduğu Danimarka'da bir liseye 1 haftalığına değişim programına gittim. Ayrıca lisemizin edebiyat dergisinde de oldukça aktif olduğum bir dönem oldu. Üniversitede ise hayvanlara yardım, sosyal bilimler, güzel sanatlar, genç TEMA, LÖSEV Fayda gibi birçok kulüp ve toplulukta yer almakta ve özellikle LÖSEV ve TEMA için (sosyal medya koordinatörlüğü gibi) çalışmalar yapılmaktayım.

Derslerim sadece sınavdan sınava çalışmama rağmen her zaman iyiydi fakat 11. sınıfın sonunda YKS'ye bu şekilde çalışamayacağımı fark edip kendime bir çalışma düzeni oturtmaya başladım. Boğaziçi psikoloji bölümünü 10. sınıftan beri istiyordum fakat ilk 1000'e girmek o zamanlar gözüme imkansız bir şey gibi geliyordu çünkü o zaman netlerimi o kadar yükseltemeyeceğimi düşünüyordum. 11. sınıftan sonraki yaz istediğim gibi çalışmadığım için seneye biraz moralim bozuk ve stresli başladım. Fakat daha yılın başından hem dershaneyi hem okulu bir arada götürerek, belki de ikisinin de yoğunluklarından dolayı mecburen, düzenli çalışmaya başladım. Açıkçası çok stresliydim ve sürekli "ya kazanamazsam" diye düşünüyordum çünkü ne ben özele giymek istiyordum ne de ailemin özele gönderecek durumu vardı. Bu stres beni daha çok çalışmaya itti. Hem okuldaki hem dershanedeki sınıfımda (birkaç istisna dışında) hedefi olan, çalışan insanlar yoktu fakat rekabetle motive olan bir insan olmadığım için bu durum beni pek olumsuz etkilemedi. En büyük problemim dinlendiğim her an bir şeyler kaçırıyor gibi hissetmemdi. En ufak sosyalleşmeden, dışarı çıkmadan, mola vermeden sonra suçluluk hissediyordum. Ders dışında hiçbir şey yapmazsam çabuk yorulacağımı fark edince genel olarak bu tutumumu terk ettim.

Tabii ki YKS sürecinde hem iyi ki yapmışım hem de keşke yapmasaydım dediğim şeyler var. Öncelikle paragrafa oldukça fazla önem verdim, Türkçe netlerim neredeyse hiçbir zaman 35'in altına düşmedi. Ayrıca programımda her gün farklı derse değil aynı gün birkaç derse yer verdim, bu şekilde de gün boyu aynı derse çalışmaktan bunalmadım. Oturup saatlerce çalışmasam da denemelerde hep TYT feni çözüp yapamadıklarımı öğrendim. Din ve felsefeyi tamamen boşlamadım ve dinde bazen bilgi sorusu gelebilir diyen öğretmenimi dikkate aldım.
Keşke yapsaydım / yapmasaydım dediğim şeylere gelecek olursak, en pişman olduğum şey dershaneye gitmek oldu sanırım. Çoğu ders için dershaneye ihtiyacım yoktu, edebiyat derslerinde boş boş oturuyordum coğrafyada zaten okuldan çok gerideydik vs. Onun yerine AYT matematiğin zorlandığım konularından ve geometriden ara ara özel ders alsam belki o konularda kendime daha çok güvenirdim. Ayrıca bizim okulun cumartesi kursu vardı ve ondan sonra direkt dershaneye gitmek bütün günümü alıyordu. Dershanede olduğum bazı günler vaktimi boşa geçirdiğimi düşünüyordum. Onun dışında, bazen netlerim düştüğü zaman denemelerden ve yanlışlarıma bakmaktan kaçınıyordum - yani aslında en yapmamam gereken şey. Yanlış yapmaktan duyduğum utanç bazen öğrenme isteğimden daha ağır basıyordu, bu da çok hatalı bir bakış açısı. Ayrıca AYT coğrafya zaten kolay diye yıl boyunca çok boşladım ama bizim yılda daha zor sorular çıktı ve sos1 kısmında en çok yanlışı coğrafyadan yaptım. Her dersi önemseyerek ve küçümsemeden çalışmak lazım yani, nereden zorlayacakları belli olmuyor.

Okul ve dershane dışında birkaç kere geometri özel dersi aldım (düzenli bir şekilde değil, sanırım toplam 3 kez) çünkü geometriyi gerçekten hiç sevmiyordum ve geometrim kötüydü. Yılın başında geometride sadece en basit 1-2 soruyu çözebiliyordum, sonradan netlerimi fazlasıyla yükselttim. Bunlar haricinde çoğu öğrencinin yaptığı gibi youtubedan videolar izledim. Matematikten konu izlemek yerine bakış açısı kazanmak adına zor / ilginç soruların çözümlerini dinliyordum. AYT tarih çok kapsamlı olduğu için son zamanlarda full tekrar videoları izledim. Bazı zamanlar yemek yerken veya iş yaparken bilinçaltıma girsin diye arkaplanda ders videoları açıyordum.

Sınav sürecine gayet hakim olduğumu düşünüyorum. Zaten sınava daha yeni girdim ve çoğu şeyin taze olduğunu hissediyorum. Ayrıca bu sene de geçen yıldan mezuna kalan veya hazırlık okuduğu için benden bir alt dönemde olan birçok arkadaşım sınava girdi ve bir şekilde onların süreçlerine de dahil oldum. Özellikle en yakın arkadaşım da sınava girdiği için ona olabildiğince destek olmaya çalıştım. O sayısal olduğu için yılın başlarında (sonradan ihtiyacı kalmadı) AYT fen haricinde diğer derslerde sorularına baktım. Kendisi de İstanbul Tıp kazandı. İkimiz de sınav senelerimizde birbirimize hem psikolojik hem de dersler açısından çok destek olduk ve istediğimiz okulları kazandık. Sınav sürecinde sana destek olacağını bildiğin birinin olması çok önemli. Bu kişi bir aile üyesi, bir arkadaş, bir öğretmen veya bir koç olabilir. Hazır sınav deneyimlerim bu kadar tazeyken ben de sınava girecek öğrencilere elimden geldiği kadar yardımcı olmak isterim.